Weekje Mongolie

Hallo luitjes,

Daar ben ik weer. Het is me niet gelukt om woensdag nog een bericht te plaatsen. Toen was het zo hectisch. ik wilde ook wat foto's plaatsen, maar hier staan natuurlijk weer de oudste computers die niet eens een usb aansluiting hebben. En mijn diskette heb ik niet bij me ;) Dus moeten jullie nog even wachten. Ik ga gewoon verder waar ik gebleven was.

Afgelopen maandag vertrokken we een uur later dan gepland naar het binnenland van Mongolie. Eer je de stad uit bent hier duurt wel even. Op een gegeven moment houdt het asfalt op en dan is het stofhappen geblazen. Hier rijden ook een aantal SUV's rond en je weet hoe de chauffeurs zijn. Gelukkig hadden we een hele goede chauffeur en wist alle gaten in de weg te ontwijken. En die zijn er nogal. Aan de rand van de stad wonen heel veel Mongoliers in hun ger met een hekkie erom heen. Ze hopen op een beter leven in de stad. Je weet wel hoe dat gaat in de steden. Niet echt rooskleurig.
De steppen kwamen al gauw in zicht en het genieten was alweer begonnen. Ulaan Baatar is best een vieze stad. Als de bussen optrekken krijg je een lekkere walm van roet over je heen. Heerlijk als je net hebt gedoucht. Het primitieve gedeelte kon beginnen. Zoals een toilet zonder deur en een gat in de grond. De dag van te voren had ik erg veel last van mijn darmen door het vettige eten hier. Gelukkig op de heenweg niet (ongeveer 7 uur rijden), maar het was ook niet de laatste dag. Thank god for Imodium. Gelukkig ben ik er nu een paar dagen vanaf.

Onderweg alleen maar uitgestrekte gebieden. Grasvelden met veel vee. Koeien, paarden, schapen en geiten door elkaar. Hier en daar zie je dat er een kudde bijeen worden gedreven door ervaren rijders te paard. Denk maar niet dat het vee aan de gaat als er een auto aan komt. Vaak genoeg moest de driver vol in de remmen. Af en toe een fotostop. Dan kan je heerlijk genieten van de schone lucht. Je ziet ook veel Ovoo's. Dit is een heilige plaats voor de Mongoliers. Men pakt 3 stenen en loopt erom heen. Per ronde laat je een steen vallen en bid naar vader lucht, moeder aarde en safe travels voor jezelf. Je kan wel na gaan dat het een flinke berg wordt.

Na een aantal uurtjes rijden kwamen we in ons gertentenkamp aan. Ik had me verheugd en voorbereid op primitieve dagen, maar helaas. We kwamen in een bungalowpark aan. Daar waren de schoonste wc's met zeep!!! en de ger was al verwarmd door de houtkachel. Absurd!!! Dat was wel een teleurstelling. We werden metee uitgenodigd om een show bij te wonen die voor toeristen in elkaar is gezet. Ik heb vriendelijk bedankt. Zo iets moet spontaan gebeuren vind ik. Ik denk dat ik 1 of 2 jaar te laat naar dit land ben gegaan. Toerisme wordt overal uitgebuit en je komt niet meer in contact met de nomaden. Dat is wel heel erg jammer. Of je moet al een lange tocht boeken naar de Gobi of nog beter de Altai. Heb je aleen een extra vliegtrip voor nodig.

De eerste avond hebben Bethany en ik een berg beklommen. Schitterend uitzicht over de Orkhon Valley. Bovenop stond weer een Ovoo, een stupa en een monument over het Rijk van Djenghis Khan. In drieen zie je het Rijk groeien geheel in mozaiek gelegd. 's Avonds nog zelf het vuurtje opgestookt. Het leek wel een sauna.

De volgende dag naar Erdene Zuu. Dit is een klooster dat omringt is door een vierkant meters hoge muur met 108 stupa's. 108 is nogal een belangrijk getal in het Boeddhisme. We hebben ook een ceremony meegemaakt. De monniken worden bij elkaar geroepen door middel van het blazen op een schelp. Als toerist mag je het meemaken als je maar stil in een hoekje zit en geen foto's maakt.Mijn batterij was zo wie zo leeg. Voelde bevrijdend en kon ik heerlijk genieten. Je gaat je ook irriteren aan de mensen die alleen maar foto's maken. Ze nemen niet eens meer in zich op waar ze zijn. als ze maar het perfecte plaatje hebben. De monniken leven ook in de 21ste eeuw. Hebben allemaal een gsm, rijden auto en zijn niet allemaal even slank.

Deze dag bleef speciaal. Eerst genieten van waanzinnige uitzichten en in de ochtend en avond erg spiritueel. Onderweg naar ons volgende kamp kwamen we kamelen tegen. Erg leuke beesten en vreemd als ie omhoog gaat. ik had ook nog een dure spiegelreflex camera in min handen, dus moest een beetje oppassen. We waren bij de zandduinen aangekomen te midden van het steppengebied. Heerlijk even met blote voeten door het zand. Bijna op het einde van de middag kwamen we op de mooiste plek tot nu toe terecht. Tussen de rotsen lagen 3 tempels. Deze waren van de lama (leraar) van Zanabazar (zeer belangrijke geestelijke voor Mongolie). We hebben veel uitleg ontvangen over het Boeddhisme en alles mogen zien. We hebben ook meegedaan in de uitvoering van gebeden. Dit was heel speciaal voor mij en erg indrukwekkend. Zal het nooit vergeten.

Op onze terugweg naar de stad op woensdag kreeg Bethany te horen dat ze diezelfde avond nog naar Thailand vloog. We kwamen laat aan in het hotel, omdat er een mega verkeersopstopping was. Ze rijden hier als gekken. Links en rechts inhalen, gewoon in een kleine ruimte ertussen wringen, tegen het verkeer inrijden. Je maakt hier wat mee. De hele dag had het geregend en wat later bleek al 2 dagen in Ulaan Baatar. Wegen waren rivieren geworden. Bij aankomst in het hotel hebben we foto's op mijn USB gezet. Daar is ook nog iets mis mee gegaan. Henk onze medereiziger had zijn kaartje ook gegeven, maar later bleek dat hij al zijn foto's van de treinreis en Terelj kwijt was. Dat is het ergste wat je kan overkomen als reiziger. Verschrikkelijk. ik heb er alles aan gedaan om het terug te kunnen vinden, maar het is helaas niet gelukt. Ik was er niet bij toen het gebeurde, want ik was mijn moeder proberen aan het bellen. Helaas lukte dat niet, maar de volgende dag wel. Nota bene in een natuurpark en in de stad heb ik geen bereik, belachelijk.

Donderdag tot zaterdag had ik een rustpauze in mijn reis gepland. Aangezien ik dacht dat het allemaal erg inspannend zou zijn en primitiever. Ik voel me nog steeds erg goed. Beter als verwacht. heb soms kleine pijntjes maar die kan ik handelen. Ben blij dat ik mijn balans gevonden heb. Hopen dat het de komende weken ook goed gaat.
In Terelj, dat een natuurpark moet zijn, heb ik het rustig aan gedaan. In 2 jaar tijd is Terelj veranderd in een vakantie oord met meerdere gerkampen en vakantiehuizen voor de inwoners van UB. Erg jammer. Mongolie is erg in ontwikkeling en als je het rauwe randje nog wil zien moet je snel zijn.

Gisteren ben ik naar het monument van Djenghis Khan geweest. Dat is in totaal 40 meter hoog en torent uit over steppen. Het is geheel in metaal en indrukwekkend om te zien. Tijdens mijn stage bij Tiara vond ik het op het web en toen was het net een half jaartje open. Ze zijn van plan om er een heel park om heen te bouwen met een leger aan soldaten, gers natuurlijk, een skischans en ijsbaan onder andere. Je kan tot het hhofd van het paard naar boven en uitkijken over de nu nog lege vlakte. Ik ben heel erg blij met mijn zoomlen op mijn camera, thanks mam.

Vandaag heb ik een wasje gedaan op mijn hotelkamer. Ik heb namelijk een upgrade. Het hostel op de bovenste verdieping zat vol, dus mag ik in een hotelkamer met bad!!! Ga ik zometeen gebruik van maken. Morgen weer vroeg op. Om 06.15 (NL tijd 00.15 uur) vertrek ik naar het station en stap ik weer op de trein. 24 uur later ben ik in Datong met de hangende kloosters. weer een nieuw land verkennen. Daar heb ik meer mogelijkheden om jullie op de hoogte te houden, dus zal ik wat vaker een blog zetten. Het is trouwens heerlijk om van die technologie weg te zijn. Heb alweer zo veel mensen ontmoet, waar het steeds gezellig mee is. Dat is veel beter dan achter die pc te hangen, maar ja het hoort er nu eenmaal bij.

Nou korte bloggen bestaan niet bij mij. hoop dat jullie de tijd kunnen vinden om het te lezen.

Liefs
Daan